Nie miałam problemu z tym, aby wziąć półtoraroczne dziecko za rączkę i podejść z nagim do morza, żeby ochlapać nóżki. Kiedy jednak dzieci wyrosły z z pieluch, około 2. roku życia, kupiłam im kąpielówki i na plaży paradują już jak wszyscy, w strojach kąpielowych. Jeśli dziecko po piątych urodzinach wciąż zamienia te głoski, wtedy mówimy o dyslalii a konkretnie o sygmatyzmie. Z dyslalią należy skierować się do logopedy i wyćwiczyć prawidłowe formy. A skoro już o niej mowa to warto wspomnieć, że może przybierać różne formy: paralalii (zamiany): mówimy tu o zamianie jednych głosek na Prawie każdy z nas nakrzyczał kiedyś na dziecko. Krzyczymy z różnych powodów – bezsilności, frustracji, niewyspania, zaniedbania własnych potrzeb. Krzyczymy, bo na nas krzyczano (a w przyszłości nasze dzieci będą krzyczeć na nasze wnuki). Krzyczymy, bo nie umiemy inaczej. Bo nie nauczono nas radzić sobie z własnymi emocjami. Jak powinno rozwijać się 2-letnie dziecko? Witam , mam dwuletniego syna ktory nie mowi.. to znaczy mowi tylko mama i baba albo am jak chce jesc, jest wesoly , kocha inne dzieci i pilke nozna . No niestety, ale wozenie dziecka wszedzie w foteliku w USA to standard. Praktycznie, nie ma wozkow z gondolami, a jesli sa to 2-3 razy drozsze niz tzw. travel systems czyli spacerowka+fotelik. A obowiazkowymi elementami wyprawki sa leżaczki-bujaczki oraz chodziki. Takze dziecko jak nie jest w foteliku, to jest w leżaczku, a potem w chodziku. Czterolatek nie mówi. Czterolatek, który prawie nie mówi albo mówi bardzo niewyraźnie, to już poważny problem. I naprawdę nie ma co zwlekać z wizytą u logopedy. Musimy pamiętać, że od 3. do 7. roku życia trwa tzw. okres swoistej mowy dziecięcej. Co to oznacza dla naszego malucha? . Witam serdecznie. Mam mały problem z moim 2 letnim mówi z zamkniętą to już kilka miesięcy i coraz bardziej się tej pory nie martwiło mnie to aż tak bardzo,myślałam,że to raczej jak jego ale niestety doszło do tego,że nie otwiera buźki prawie wcale za to mruczy na się,że powie mama czy tata ale raczej jest to wynik moich usilnych próśb niż jego własna odgłosy zwierząt i tak dalej ale zaraz potem mruczy na to tak jakby to był dla niego sposób komunikowania się z mówić tak z zamkniętą buzią przez kilka minut ,jakby mi coś tłumaczy akcentuje i tak nie ma problemów za słuchem bo miał sprawdzany poza tym reaguje nawet na to wynik tego,że jest małym leniuszkiem i tak mu łatwiej?Wiem,że rozumie wszystko co do niego mówię bo wykonuje co to jest skąd się wzięło i jak się tego pozbyć?.Próbujemy robić ćwiczenia oddechowe,które raczej książeczki ....troszke na na siłe bo mój syn raczej należy do ruchliwych dzieci i trudno mu usiąść na jak ma dobry dzień to pokaże wszystko w książeczce o co go poproszę a czasem nawet do niej nie do niego cały czynności,które wykonuję i sama n ie wiem co mam jeszcze mówiąć to już trochę trace każde dziecko ma swój własny indywidualny tok rozwoju i nie porównuję go z jedynie wiedzieć co to jest i jak mu pomóc komunikować się z otoczeniem w sposób powszechnie przyjęty....mówiąc. Proszę o Kiedy dziecko powinno zacząć mówić? Gdy dwulatek nic nie mówi, może to oznaczać, że rozwija się we własnym, wolniejszym od rówieśników tempie. Jeśli jednak nie próbuje łączyć wyrazów, unika komunikowania się i nawiązywania kontaktów, a przede wszystkim, gdy nie chce mówić, może to oznaczać konieczność dodatkowej pracy z dzieckiem w tym obszarze. ‒ Dziecko powinno wypowiadać pierwsze słowa roku życia. Dwulatek posługuje się już prostymi zdaniami i sformułowaniami ‒ wyjaśnia Magdalena Misiak, logopedka. Kiedy dwuletnie dziecko nie mówi, może okazać się, że jest to objaw bardziej złożonego problemu. W grę mogą wchodzić uwarunkowania biologiczne: Niedosłuch lub brak słuchu. Dwulatek nie mówi, jeśli nie słyszy odgłosów otoczenia ani tego, co ktoś do niego mówi. Nie jest w stanie przyswoić i powtórzyć tych dźwięków. Dlatego zwróć uwagę, czy dziecko prawidłowo reaguje na swoje imię, czy rozumie polecenia, czy w inny, np. niewerbalny sposób próbuje się z tobą „dogadać”. Być może fakt, że dwulatek nic nie mówi, wynika z czegoś innego. Na szczęście w obecnych czasach diagnozuje się to stosunkowo szybko – dzięki przesiewowemu badaniu słuchu, które dziecko przechodzi zaraz po porodzie. Warto jednak na wszelki wypadek zgłosić się na dodatkowe badanie słuchu. Dysfunkcja narządów artykulacyjnych. Gdy dwulatek nie mówi, może to być efekt zaburzeń narządów mowy. Aby prawidłowo wydobywać dźwięki, potrzebne są rozwinięte krtań, nagłośnia, język, wargi czy podniebienie. Jeżeli któraś z tych struktur jest uszkodzona, mówienie może być bardzo utrudnione lub nawet niemożliwe. Uszkodzenie ośrodków w mózgu. Gdy dwulatek nic nie mówi, może to być skutek komplikacji, które wystąpiły podczas porodu, lub konsekwencje jakiegoś urazu lub choroby, którą przeszedł maluch. Wówczas dwuletnie dziecko nie mówi, ale może zacząć z dużym opóźnieniem. Warto jednak kontrolować jego rozwój i szybko działać, żeby jak najwcześniej mu pomóc. W innym wypadku istnieje ryzyko, że mowa może w ogóle się nie wykształcić. Zaburzenia „mechaniczne”. Małe dzieci często, poznając swoje ciało, wkładają zabawki do nosa lub uszu. Być może dwulatek nie mówi nic, bo nie słyszy na skutek mechanicznego zapchania ucha. Wizyta u laryngologa i usunięcie ciała obcego powinny pomóc. Jak zachęcić dziecko do mówienia? Dziecko w każdym obszarze swojego rozwoju uczy się przez obserwację i naśladowanie dorosłych. W ten sposób poznaje świat. Dlatego niezwykle ważne jest to, co pokazujemy maluchowi. Najwięcej czasu bowiem spędza z nami, rodzicami, i od nas uczy się na tym etapie najwięcej. Dziecko naturalnie więc powiela błędy językowe popełniane przez rodziców, kopiuje ich akcent, powtarza sformułowania i przejmuje używane przez nich słownictwo. Dlatego w rozmowie (nie tylko z dzieckiem) powinniśmy dbać o poprawność językową, mówić wolno i wyraźnie. Gdy dwulatek nic nie mówi, może to wynikać z faktu, że rozmawiamy z nim za mało, więc widzi, że nie ma potrzeby odzywania się. ‒ Ważne jest, by dużo mówić do dziecka i próbować z nim rozmawiać. Wówczas wzbogaca ono słownictwo. Pomocne są książeczki, które powinniśmy czytać dzieciom, wierszyki, rymowanki czy piosenki. Warto zwrócić uwagę na to, by dziecko nie korzystało z tableta, smartfona oraz nie oglądało telewizji do trzeciego roku życia, gdyż powoduje to nieprawidłowy rozwój lewej półkuli mózgu, która odpowiedzialna jest właśnie za rozwój mowy. Między 1. a 3. rokiem życia dziecko jest w tzw. złotym okresie rozwoju mowy, dlatego tak istotne jest, by była ona odpowiednio stymulowana ‒ radzi Magdalena Misiak, logopedka. Nawet jeśli dwuletnie dziecko nie mówi lub mówi mało, z czasem zacznie zadawać pytania, dociekać, interesować się niektórymi zagadnieniami bardziej. Takie rodzinne aktywności z pewnością sprawią, że maluch otworzy się na świat i zacznie mówić. Jeśli nie, będziemy wiedzieli, że należy skonsultować się ze specjalistą. Bardzo ważne jest również niezniechęcanie. Zdarza się, że dwulatek nie chce mówić, bo wie, że nie jest to dobrze odbierane. Często rodzice nieświadomie uciszają malucha lub nie okazują mu cierpliwości, powodując, że dwulatek nie mówi. To oczywiście zależy od tego, dlaczego dwulatek nie mówi. Jeśli doszło do mechanicznego uszkodzenia narządu słuchu lub mowy albo przyczyną są kwestie neurologiczne, jak najbardziej wskazana jest wizyta lekarska i praca pod okiem specjalistów. Ale o tym za chwilę. Jeśli jednak dwuletnie dziecko nie mówi, a wykluczono powyższe przyczyny, może mieć psychiczną blokadę przed mówieniem. Dwulatek nie mówi nie tylko dlatego, że mało się z nim rozmawia lub się go ucisza. Maluch może cierpieć na mutyzm. Definiuje się go jako brak kontaktu werbalnego przy nieuszkodzonych ośrodkach mowy. Mutyzm całkowity ma miejsce wtedy, gdy dwulatek nic nie mówi. Z kolei mutyzm wybiórczy oznacza, że dziecko decyduje się na kontakt tylko z niektórymi osobami lub w pojedynczych sytuacjach. Na przykład rozmawia jedynie z rodzicami, ale nie rozmawia w piaskownicy. Innym powodem, dlaczego dwulatek nie mówi, może być także autyzm, powodujący zaburzenia rozwoju mowy u dzieci. Część dzieci w ogóle nie mówi, część wypowiada tylko pojedyncze zwroty. Innym powodem, że dwulatek nie mówi, może być trauma. Podniesiony głos przez panią w żłobku, utrata bliskiej osoby, przeżycie lub doświadczenie opisane w bajce. Bardzo często dorośli odbierają pewne zdarzenia zupełnie inaczej niż maluchy, dlatego warto wnikliwie analizować codzienność dziecka. Gdy dwulatek nie mówi, a problem ma podłoże psychiczne, warto udać się na konsultację do poradni psychologiczno-pedagogicznej lub wcześniej porozmawiać z pediatrą. Specjaliści pokierują odpowiednio i wskażą, jak pracować z dzieckiem. Czy iść do lekarza? Każde dziecko rozwija się we własnym tempie, a granica 24 miesięcy jest w rozwoju malucha umowna. Jeśli jednak zastanawia nas, dlaczego dwulatek nie mówi, warto dla rodzicielskiego spokoju porozmawiać o tym z pediatrą. Jeśli kwestia tego, że dwulatek nie chce mówić, nie mieści się w zakresie pracy neurologa lub psychologa, prawdopodobnie wystarczy regularna praca z logopedą. ‒ Do logopedy należy zwrócić się wówczas, gdy niepokoi nas brak mowy u dziecka bądź gdy jest ona niezrozumiała. Nie należy czekać, aż dziecko wyrośnie z wady bądź zacznie mówić w swoim czasie‒ wyjaśnia Magdalena Misiak. Jeśli dwuletnie dziecko nie mówi, im wcześniej zacznie pracować z logopedą, tym większe szanse, że nie będzie miało problemów z mową w późniejszym czasie. UMÓW SIĘ DO LEKARZAWięcejfora i grupy wsparciapytania do lekarzylekiJESTEŚ LEKARZEM?ZALOGUJ SIĘZAŁÓŻ PROFILDODAJ KALENDARZ DO SWOJEGO PROFILUZAKTUALIZUJ SWÓJ KALENDARZdzielnicaBrak wynikówpłeć lekarzaKobietaMężczyznaLekarz dziecięcyStrona główna2-letnie-dziecko-nie-mowi15 wynikówZakład Rentgena i USG - WyrobekZweryfikowany profil - informacje o placówce zostały sprawdzone i potwierdzone przez pracowników placówka posiada wysoki poziom zaufania. Oznacza to, że należy do grupy placówek, które oferują wysoką jakość świadczonych usług oraz chętnie pomagają swoim informacji o placówceSmoleńsk 25a/2, KrakówPro Ortodont Centrum Stomatologii i Ortodoncji Arleta NawrolskaZweryfikowany profil - informacje o placówce zostały sprawdzone i potwierdzone przez pracowników placówka posiada wysoki poziom zaufania. Oznacza to, że należy do grupy placówek, które oferują wysoką jakość świadczonych usług oraz chętnie pomagają swoim informacji o placówceFiltrowa 59/2, WarszawaŚwiętokrzyskie Centrum Psychoterapii i Terapii przez SztukęZweryfikowany profil - informacje o placówce zostały sprawdzone i potwierdzone przez pracowników placówka posiada wysoki poziom zaufania. Oznacza to, że należy do grupy placówek, które oferują wysoką jakość świadczonych usług oraz chętnie pomagają swoim informacji o placówceŻytnia 14A/2, KielceSpecjalistyczna Praktyka Lekarska Neurologia - JanasZweryfikowany profil - informacje o placówce zostały sprawdzone i potwierdzone przez pracowników placówka posiada wysoki poziom zaufania. Oznacza to, że należy do grupy placówek, które oferują wysoką jakość świadczonych usług oraz chętnie pomagają swoim informacji o placówceZiołowa 68/2, KatowicePracownia PsychologicznaZweryfikowany profil - informacje o placówce zostały sprawdzone i potwierdzone przez pracowników placówka posiada wysoki poziom zaufania. Oznacza to, że należy do grupy placówek, które oferują wysoką jakość świadczonych usług oraz chętnie pomagają swoim informacji o placówceos. Wichrowe Wzgórza 11c/2, PoznańStrona 48 z 61POPRZEDNIE4647484950NASTĘPNE Rozwój języka rozpoczyna się z chwilą ludzkich narodzin. Próby ssania (podejmowane jeszcze w życiu płodowym), pierwszy krzyk to jedynie preludium na długiej drodze nabywania języka. Język jest uwarunkowany biologicznie, ale też środowiskowo. Zadatki genetyczne rozwijają się pod wpływem czynników środowiskowych. Poznanie etapów rozwoju językowego zdrowego dziecka pozwala zapobiec nieprawidłowościom w procesie nabywania mowy. Wczesne diagnozowanie osiągnięć (lub ich braku) pozwala na możliwie wczesną stymulację. Rozwój mowy każdego człowieka biegnie określonymi etapami. Okres melodii trwający do ukończenia przez dziecko pierwszego roku życia. To stadium przedjęzykowe, w którym wyróżnia się dwa bardzo ważne dla rozwoju mowy podokresy: Głużenie - u dzieci zdrowych pojawia się między pierwszym, a trzecim miesiącem życia. Są to różnego rodzaju dźwięki, zwłaszcza gardłowe, tylnojęzykowe, takie jak agu, g, k, gli, kli, tli, ebw, bwe, a także wibrujący dźwięk przypominający r. Głużenie ma charakter odruchu bezwarunkowego, nie pełni funkcji komunikacyjnej. Pojawia się u wszystkich niemowląt, bez względu na kulturę, w jakiej wzrastają czy obowiązujący język. Nie zależy też od stanu słuchu dziecka, głużą także dzieci niesłyszące. Ten podokres zanika wraz z pojawieniem się następnego etapu rozwoju mowy - gaworzenia. Gaworzenie - to wczesny etap rozwoju mowy, pojawiający się ok. 6 miesiąca życia, polegający na łączeniu samogłosek, które dziecko wymawiało do tej pory ze spółgłoskami (ga-ga, ma-ma-ma, ugh-ugh itp.) Gaworzenie pojawia się zwykle, gdy dziecko jest samo (gaworzenie samonaśladowcze) oraz wtedy, gdy dobrze się czuje. Gaworzenie pełni ważną funkcję rozwojową, jest przygotowaniem do mówienia. Początkowo dziecko jest w stanie wymawiać dowolne dźwięki występujące we wszystkich językach świata, nawet te, których nie słyszy Stopniowo (po przekroczeniu szóstego miesiąca życia) traci tę zdolność i powtarza dźwięki obecne jedynie w mowie, którą słyszy wokół siebie. Pod koniec pierwszego roku życia dziecko: potrafi wypowiadać ze zrozumieniem pierwsze słowa złożone z sylab otwartych ma-, ba- ta- la- rozumie mowę dorosłych - rozumienie mowy wyprzedza jej formę czynną; dziecko mało mówi ale dużo rozumie spełnia proste polecenia słowne. Okres Wyrazu jest kolejnym etapem rozwoju mowy. U dzieci w normie trwa od pierwszego do drugiego roku życia. Po ukończeniu pierwszego roku życia, wraz z pojawieniem się nowych doświadczeń, następuje wielki postęp w rozwoju mowy dziecka. W tym okresie swojego życia dziecko rozumie już kilka słów, potrafi reagować na proste polecenia i pytania, a także samodzielnie wypowiadać proste wyrazy. Chętnie powtarza sylaby i słowa wymawiane przez dorosłego. Dziecko w tym okresie używa właściwie wszystkich samogłosek (z wyjątkiem nosowych ą i ę). Potraf artykułować wiele spółgłosek: m, t, b, k, d, czasem ś, ć; pozostałe zastępuje innymi, łatwiejszymi do wymówienia. Okres Zdania to następny etap rozwoju trwający od drugiego do trzeciego roku życia. Dziecięca mowa (i wymowa) podlega dalszemu doskonaleniu. Dziecko posługuje się nazwami osób, zwierząt i przedmiotów, np. pokarmów, ubrań, zabawek oraz czynności, postępuje rozwój słownictwa, pojawiają się wypowiedzi dwuwyrazowe. W trzecim roku życia dziecko poprawnie wymawia wszystkie samogłoski (z wyjątkiem nosowych) oraz większość spółgłosek: dwuwargowe (twarde i zmiękczone): p, b, m, pi, bi, mi, wargowo-zębowe (twarde i zmiękczone): f, f, w, wi, przedniojęzykowo-zębowe: t, d, n, środkowojęzykowe: ś, ź, ć, dź, ki, gi, ń, tylnojęzykowe: k, g, ch Potrafi tworzyć zdania (oznajmujące, wykrzyknikowe, pytające i rozkazujące). Okres Swoistej Mowy Dziecięcej jest ostatnim etapem rozwoju mowy i przypada on na czas między trzecim a siódmym rokiem życia. W tym okresie w dalszym ciągu postępuje rozwój słownictwa. Dziecko zna od 3500 do 7000 słów. To także czas opanowywania najtrudniejszych artykulacyjnie głosek: sz ż cz dż oraz r. Mały człowiek potrafi już budować poprawne wypowiedzi (zarówno zdania rozwinięte jak złożone). Maleje liczba dziecięcych neologizmów, wzrasta natomiast liczba zadawanych pytań. Tak wygląda rozwój mowy u dziecka prawidłowo rozwijającego się. Jeśli jednak mowa danego dziecka widocznie odbiega od poziomu rozwoju rówieśników możemy podejrzewać wystąpienie opóźnionego rozwoju mowy. Opóźniony rozwój mowy Opóźnienie rozwoju mowy (mówienia i rozumienia bądź tylko mówienia lub rozumienia) występuje wówczas, gdy proces kształtowania i rozwoju mowy w aspektach: fonetycznym, gramatycznym, leksykalnym, ekspresyjnym (we wszystkich bądź w niektórych) ulega opóźnieniu i przebiega niezgodnie z normą przewidzianą dla danej grupy wiekowej ( każdej sytuacji, gdy mowa dziecka jest opóźniona w stosunku do rówieśników, stwierdza się opóźnienie jej rozwoju. W literaturze opisane są dwa podstawowe typy opóźnień rozwoju mowy: Samoistne opóźnienie rozwoju mowy (SORM), będące następstwem zakłóceń procesu rozwojowego, którego przyczyny związane są z indywidualnym tempem i rytmem rozwoju dziecka. Przy SORM opóźnienie rozwoju mowy dotyczy tylko procesu mówienia, zdolność rozumienia rozwija się prawidłowo. Przyczynami samoistnego opóźnienia rozwoju mowy mogą być: indywidualne tempo rozwoju: brak mowy do ok. 2 roku życia, a następnie jej opóźnienie, które samoistnie wyrównuje się ok. 4-5 roku życia, brak dojrzałości aparatu artykulacyjnego, będący konsekwencją opóźnionego dojrzewania struktur mózgowych odpowiadających za procesy nadawania i odbioru mowy. W takiej sytuacji dzieci nie mówią wcale, albo mówią, ale niewiele, ich rozwój umysłowy jest w normie, słuch jest prawidłowy, reagują na polecenia. Potrafią wymawiać poszczególne głoski w izolacji, ale nie umieją ich połączyć w sylaby, pierwsze słowa wymawiają ok. trzeciego roku życia, natomiast do 6 roku życia poziom ich mowy dorównuje poziomowi mowy rówieśników. Zdaniem SORM: występuje dwu lub trzykrotnie częściej u chłopców, dzieci z SORM są zwykle leworęczne, w około 30 % przypadkach opóźnienie mowy jest dziedziczne, oprócz czynników wewnątrzpochodnych, SORM może być także spowodowane chorobami przebytymi w pierwszym roku życia, o wystąpieniu SORM świadczyć też może opóźniony rozwój ruchowy (dziecko później zaczyna siadać, stawać, chodzić). Niesamoistny opóźniony rozwój mowy (NORM), będący następstwem zaburzeń powstających na skutek działania czynników patogennych Czynniki te mogą prowadzić do uszkodzenia centralnego układu nerwowego, upośledzenia motoryki narządów mowy, upośledzenia umysłowego, zaburzeń neurologicznych czy psychicznych. W tym przypadku opóźnienie rozwoju mowy jest przejawem określonych zaburzeń w rozwoju psychomotorycznym. NORM to sygnał świadczący o możliwości wystąpienia poważnych zaburzeń mowy. Ustalenie przyczyn pozwala na trafne zdiagnozowanie opóźnienia i opracowanie odpowiedniego programu terapeutycznego. Według wskaźników opracowanych przez Halinę Spionek należy przyjąć, że poważny stopień NORM jest wtedy, gdy mowa dziecka: rocznego jest na poziomie dziecka półrocznego (dziecko jedynie gaworzy), 2-letniego jest na poziomie mowy dziecka rocznego (wymawia tylko kilka słów), 3-letniego jest na poziomie mowy dziecka 1,5 rocznego (tworzy jedynie równoważniki zdań, a słownictwo jest na poziomie dziecka 1,5 rocznego), 4-letniego jest na poziomie mowy dziecka 2-letniego (formułuje zdania proste, słownictwo czynne jest na poziomie dziecka 2-letniego, tj. około 300 słów), 5-letniego jest na poziomie mowy dziecka 2,5-letniego (nadal posługuje się zdaniami prostymi, słownictwo jest na poziomie dziecka w wieku 2,5 lat), 6-letniego jest na poziomie dziecka 3-letniego (pojawiają się zdania złożone, dziecko wymawia 1000-1500 słów), 7-letniego jest na poziomie mowy dziecka 3,5-letniego. Lżejszy stopień opóźnionego rozwoju mowy jest wtedy, gdy występuje mniejsze odchylenie czasowe w pojawianiu się kolejnych stadiów rozwojowych mowy. Według lekki stopień opóźnienia rozwoju mowy można stwierdzić wówczas, gdy mowa dziecka 2-letniego jest na poziomie rozwoju dziecka 1,5 rocznego lub gdy u 7-8-latka rozwój mowy jest charakterystyczny jak u dzieci 5-6-letnich. Echolalię należy skonsultować z lekarzem, jeśli występuje u dziecka powyżej 3. roku życia. Powtarzanie przez dzieci słów lub zdań zwykle nie budzi w rodzicach niepokoju. Trzeba jednak wiedzieć, że na pewnym etapie życia to zjawisko może być groźnym objawem chorobowym. Dlaczego dziecko wielokrotnie powtarza te same słowa? Co robić, gdy u dziecka występuje echolalia? Echolalia to wielokrotne powtarzenie zasłyszanych słów - nie bez powodu nazwa kojarzy się z echem. Jest to zaburzenie myślenia objawiające się automatycznym powtarzaniem przez dziecko zasłyszanych słów, fraz lub całych zdań, często w tej samej intonacji. Zwykle echolalia jest zjawiskiem fizjologicznym, ale tylko wtedy, gdy występuje u dzieci uczących się mówić – do 2-3. roku życia. Gdy jednak zdarza się dzieciom starszym, może być objawem poważnej choroby np. Zespołu Tourette'a, autyzmu czy schizofrenii. Czytaj także: Zaburzenia mowy: najczęstsze zaburzenia mowy [PORADNIK] Kiedy echolalia jest zjawiskiem fizjologicznym? Wyróżnia się echolalię rozwojową, która jest normalnym etapem rozwoju niemal każdego dziecka uczącego się mówić. Zwykle zjawisko powtarzania występuje w okolicach 30. miesiąca życia dziecka, choć pierwsze jej elementy mogą pojawić się nawet w 10. miesiącu życia jako przejaw funkcji naśladowczej. Wielokrotne powtarzanie zasłyszanych słów pomaga dziecku utrwalać je i zapamiętywać ich brzmienie. Jest jednym z kroków w rozwoju mowy u dziecka. Echolalia w tym wieku nie jest czymś niepokojącym i nie powinna budzić zdziwienia. Rodzice nie mają podstaw, by podejrzewać u takiego dziecka jakiekolwiek upośledzenia, jeśli poza echolalią dziecko nie zdradza niepokojących objawów. Jedyną słuszną radą w tym przypadku jest przeczekanie tego etapu i wykorzystywanie echolalii rozwojowej do nauki nowych słówek i rozwijania mowy. Czytaj także: Afazja dziecięca: czym jest i jak ją leczyć? Kiedy echolalia jest zaburzeniem mowy? Jako zaburzenie mowy jest traktowana echolalia utrzymująca się u dziecka, które ma więcej niż 3 lata. To wiek, gdy zjawisko powtarzania zasłyszanych słów czy zdań powinno zanikać. Jeśli tak się nie dzieje, jest to powód do niepokoju, gdyż w tym wieku może to być m. in. objaw autyzmu lub upośledzenia umysłowego. W tym przypadku mamy do czynienia z dwoma rodzajami echolalii – natychmiastową i odroczoną. W przypadku tej pierwszej dziecko powtarza frazę od razu, gdy ją usłyszy - na przykład nie odpowiada na zadawane mu pytania, tylko powtarza to pytanie z zachowaniem tej samej intonacji. Np. my pytamy – Czy chcesz lizaka? Ono odpowiada: "Czy chcesz lizaka". Echolalia odroczona występuje wtedy, gdy powtórzenie jakiegoś zdania jest odroczone w czasie np. gdy dziecko, bawiąc się, zaczyna powtarzać zasłyszany kilka dni wcześniej dialog z bajki ale bez kontekstu sytuacyjnego (czyli to co mówi, nie ma związku z tym, co właśnie robi). O takiej mowie mówi się, że nie ma wymiaru najlepszym przypadku mamy do czynienia ze zwykłym opóźnieniem w rozwoju mowy. W sytuacji, gdy echolalia występuje u dziecka ponad 3-letniego, należy skonsultować się w tej sprawie z lekarzem pediatrą, który pokieruje nas do właściwego specjalisty. Rozpoznanie zaburzeń na wczesnym ich etapie daje większe szanse na ich unormowanie, dzięki wczesnemu zastosowaniu odpowiedniej terapii.

2 letnie dziecko nie mówi forum