Schorzenie dotyczy nawet 63 proc. seniorów. Wśród nieoczywistych objawów wysokiego ciśnienia są bóle i zawroty głowy oraz zaburzenia widzenia. Lekarz radzi, jak interpretować takie dolegliwości i co może świadczyć o tym, że są związane właśnie z nadciśnieniem. Wypełnij ankietę i sprawdź swoją dietę. W ogólnym ujęciu około 30% przyczyn krwawienia z nosa to przyczyny miejscowe a w blisko 70% to przyczyny ogólne. Pierwsza pomoc w krwawieniu z nosa. W przypadku pomocy osobie krwawiącej z nosa zaczynamy od …. oceny stanu poszkodowanego. Ostrzeżenie dla osób, które z trudem znoszą takie widoki – w artykule znajdują się zdjęcia, na których widać krew. KRZYWA PRZEGRODA NOSA – DLACZEGO ZOPEROWAŁEM JĄ DOPIERO PO 17 LATACH. Gdy miałem 16 lat, złamano mi nos na meczu piłki nożnej. Krew przez godzinę leciała mi jak z kranu, ale nie była to dla mnie żadna nowość. Krwioplucie - przyczyny, objawy, diagnostyka. Krwioplucie, czyli zawartość krwi w plwocinie, wzbudza niepokój zarówno u chorego, jak i w jego otoczeniu. Przyczyną sporadycznego krwioplucia może być, np. pęknięcie naczynia w błonie śluzowej jamy ustnej. Należy ustalić przede wszystkim, czy krew znajdująca się w plwocinie pochodzi Krwotoki z nosa, zmęczenie, osłabienie oraz brak motywacji – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz Gdzie szukać przyczyny takiego osłabienia, senności i uczucia omdlenia? – odpowiada Mgr Agnieszka Fiszer Krwawienia może pochodzić z jednego lub obu otworów nosa. Może towarzyszyć mu niepokój, bladnięcie powłok ciała, a czasem omdlenia. W przypadku krwawienia z powodu urazu należy upewnić się, czy krew nie wypływa z ucha lub czy nie pochodzi z jamy ustnej. Przyczyny krwawienia z nosa . / mgr Małgorzata Hemperek, mgr Agnieszka Rak / Chemioterapia Chemioterapia jest najbardziej skuteczna w walce z komórkami nowotworowymi. Ale leki używane w trakcie chemioterapii nie są selektywne i niszczą również zdrowe komórki, szczególnie te które się też szybko dzielą tj. komórki włosów, komórki znajdujące się w jamie ustnej, w przewodzie pokarmowym czy szpiku kostnym. Skutki uboczne chemioterapii mogą być różne w zależności od rodzaju przyjmowanych lekarstw i od odpowiedzi indywidualnej organizmu chorego. Skutki mogą mieć przebieg łagodny lub poważny. Niektóre najczęściej występujące skutki uboczne chemioterapii to: mielosupresja, niedokrwistość, neutropenia, trombocytopenia, wypadanie włosów, nudności, biegunka, owrzodzenie jamy ustnej, zmiany smaku, zmęczenie. Spadek produkcji komórek krwi: czerwone krwinki, białe krwinki i trombocyty są stale produkowane w szpiku kostnym. Supresja jest terminem którego używamy, kiedy chemioterapia czasowo wpływa na możliwość wytwarzania odpowiedniej ilości komórek krwi przez szpik (mielosupresja). Niedokrwistość jest terminem, który używamy kiedy zahamowanie funkcji szpiku wpływa na redukcję czerwonych krwinek i hemoglobiny. Anemia powoduje uczucie zmęczenia u chorych poddawanych terapii. Łagodna lub umiarkowana anemia jest często skutkiem ubocznym i powinna być leczona. Jeżeli chory czuje zmęczenie, może poprosić lekarza prowadzącego o podanie czynnika wzrostu np. erytropoetynę. Lek ten (hormon) zwiększą produkcję czerwonych komórek krwi. W niektórych przypadkach, gdy przebieg anemii jest poważny, konieczna jest transfuzja krwi, aby zwiększyć ilość komórek krwi. Neutropenia to termin, którego używamy, gdy zahamowanie funkcji szpiku kostnego wpływa na neutrofile – podstawowy rodzaj komórek białych krwi. Ponieważ neutrofile odgrywają bardzo ważną rolę w zwalczaniu infekcji, ich mała liczba może spowodować rozwój poważnej lub nawet śmiertelnej choroby, która będzie wymagała hospitalizacji i przyjmowania antybiotyków. Jeżeli więc liczba całkowita neutrofili będzie zbyt niska, lekarz prowadzący może zadecydować o obniżeniu dawki chemioterapii lub nawet o zrezygnowaniu z leczenia ze względu na duże ryzyko poważnej infekcji. Infekcji często towarzyszy gorączka, inne symptomy to nocne pocenie i drgawki. Objawy możliwej infekcji: wysoka gorączka objawy przeziębienia wysypka biegunka zaczerwienienie, swędzenie lub ból w okolicach rany. Aby zapobiegać i kontrolować neutropenię lekarz prowadzący powinien regularnie badać liczbękrwinek białych i neutrofili, przed i w trakcie każdego cyklu leczenia. Kiedy neutropenia grozi twojej zdolności przyjęcia planowanej dawki chemioterapii, lekarz może zadecydować o podaniu po chemioterapii następujących leków: filgrastim, pegfilgrastin lub sargramostim, aby zmniejszyć czas trwania i dotkliwość neutropenii. Zapobiegając spadkowi liczby białych krwinek, lekarstwa te wspomagają chorego w przyjmowaniu chemioterapii ściśle według schematu. Czasami jeżeli poziom białych krwinek jest niski, podaje się też doustne antybiotyki, aby zapobiec możliwości wystąpienia infekcji. Trombocytopenia (małopłytkowość) – jest to termin, którego używamy kiedy zahamowanie funkcji szpiku kostnego obniża liczbę płytek krwi we krwi. Trombocyty są odpowiedzialne za rozpoczęcie procesu krzepnięcia krwi, jeżeli dochodzi do krwawienia. Jeżeli ich liczba jest zbyt niska, może dojść do powolnego siniaczenia, może ona spowodować przedłużone lub nadmierne krwawienie z ran, z nosa, z dziąsła, czy krwawienie bez zranienia. Czasami może dojść u chorego do transfuzji trombocytów. Utrata włosów: Wielu chorych uważa utratę włosów za najbardziej uciążliwy efekt uboczny chemioterapii. Utrata włosów lub strata gęstości może dotknąć każdego miejsca tzn. skórę włosów, brwi, ramion, nóg. Utrata włosów może być różna, można utracić je całkowicie, a można zauważyć tylko, że stają się one bardziej cienkie. Kiedy dochodzi do utraty włosów, następuje to najczęściej dwa lub trzy tygodnie po rozpoczęciu terapii. Chory musi zapamiętać, że ten efekt uboczny chemioterapii jest tymczasowy i włosy najprawdopodobniej odrosną po zakończeniu leczenia. Na początku ich kolor oraz struktura może wydawać się inna, ale zazwyczaj powracają do swojego dawnego wyglądu. Jak dbać o wypadające włosy? używając ręcznika przy pielęgnacji włosów, masuj je zamiast wycierać, do czesania używaj miękkiej szczotki lub grzebienia o szerokich zębach, unikaj stosowania suszarki i lokówki, unikaj kolorowania i nie korzystaj ze środków chemicznych przy ich pielęgnacji, rozważ korzystanie z peruki, turbanu, szalu, bawełnianej czapki lub okrycia głowy, unikaj kontaktu skóry i cienkich włosów ze słońcem (zaleca się nakrycie głowy). Mdłości lub wymioty: chemioterapia może spowodować uczucie mdłości lub wymioty. Leki przeciwwymiotne, które pomagają zwalczać ten skutek to np. różnego rodzaje kortykosterydy (takie jak prednizon, ondansetron, granisetron i dolasetron). Mdłości występują najczęściej już pierwszego dnia po chemioterapii, ale mogą też się pojawić dzień lub dwa dni po. Lekarz prowadzący może przepisać leki przed chemioterapią aby zapobiec nudnościom. W większości przypadków leki przeciwwymiotne mogą częściowo lub całkowicie zapobiec występowaniu nudności lub wymiotów. Jak zapobiegać i kontrolować nudności i wymioty? wprowadź płynną dietę przed rozpoczęciem chemioterapii – rosół, woda – ale nie mleko, unikaj jedzenia zbyt gorącego lub zbyt chłodnego, zbyt słodkiego lub zbyt ostrego, jedz małe ilości ale regularnie i często niż duże ilości kilka razy dziennie, unikaj silnych i przykrych zapachów, wychodź często na świeże powietrze, bierz leki przeciwwymiotne przed rozpoczęciem chemioterapii, jeżeli dojdzie do wymiotów, pij dużo płynów aby uniknąć odwodnienia. Biegunka jest kolejnym skutkiem ubocznym chemioterapii. Pomimo że większość pacjentów omija ostra biegunka, należy zapobiegać odwodnieniu. Jak zapobiegać odwodnieniu spowodowanym przez biegunkę lub wymioty? pij duże ilości płynów (osiem szklanek dziennie), obserwuj czy nie zauważasz u siebie oznak odwodnienia takich jak suchość w jamie ustnej, zmniejszenie oddawania moczu, zawroty głowy, unikaj mleka i produktów mlecznych bo one mogą wzmacniać biegunkę, unikaj jedzenia ciężkostrawnego, jedz dużo bananów i innego bogatego w potas pożywienia, przyjmuj lekarstwa które pomagają kontrolować biegunkę; poinformuj personel medyczny jeżeli pojawi się biegunka. Owrzodzenie jamy ustnej: Błony śluzowe jamy ustnej mogą się zaczerwienić. Na skutek przyjmowania chemioterapii może wystąpić owrzodzenie lub podrażnienie jamy ustnej. Te objawy zapalenia określamy terminem mucositis. Inne objawy to infekcje jamy ustnej i gardła spowodowane przez wirusy i grzyby. Jeżeli u chorego występuje ciągłe zapalenie gardła, należy ten fakt zgłosić personelowi medycznemu. Być może potrzebne będzie zlecenie dodatkowego pobrania wymazu z gardła, aby sprawdzić możliwość występowania infekcji. Aby zminimalizować ryzyko infekcji jamy ustnej, lekarz prowadzący może poprosić o wizytę u lekarza stomatologa celem zrobienia badania kontrolnego i oczyszczenia zębów, zanim chory podda się chemioterapii. Jak chronić i dbać o jamę ustną: utrzymuj jamę ustną w czystości, używaj miękkiej szczoteczki do zębów, łagodnej pasty do zębów, unikaj płynów do płukania jamy ustnej zawierającej alkohol, unikaj owoców i soków cytrusowych, unikaj ostrego jedzenia, spożywaj w trakcie chemioterapii płynne jedzenie aby unikać podrażnienia śluzówki w jamie ustnej, unikaj czyszczenia zębów nitką dentystyczną jeżeli poziom krwinek czerwonych jest niski. Zmiany w smaku: U niektórych chorych zmienia się smak jedzenia i picia. Znane jedzenie zaczyna inaczej smakować lub zapach pożywienia przestaje być intensywny. Dla niektórym chorych jedzenie ma posmak metaliczny. Te objawy mają charakter tymczasowy i znikają po zakończeniu leczenia. Zmęczenie: jest to częsty skutek uboczny różnych rodzajów chemioterapii. Zmęczenie powinno przechodzić po zakończeniu leczenia, ale czasami muszą miną tygodnie lub miesiące zanim całkowicie zniknie. Ostre omdlenia mogą być spowodowane niedokrwistością i mogą być leczone za pomocą erytropoetyny. Jak walczyć ze zmęczeniem? prowadź dziennik, który pomoże Ci określić kiedy masz najwięcej energii, jakie czynności powodują przemęczenie i uczucie omdlenia. To pozwoli Ci na takie zaplanowanie czynności, aby je wykonywać w okresach wzmożonej energii, poproś o pomoc. Mimo że to może być trudne dla wielu chorych, naucz się prosić i przyjmować pomoc. Jeżeli potrzebujesz czegoś a nie masz energii, żeby samemu wykonać podstawowe czynności, to wielu członków rodziny lub przyjaciele będą na pewno chcieli pomóc Ci w ich wykonaniu, ćwicz regularnie, jeżeli Twój lekarz na to zezwoli. Proste ćwiczenia rozciągające, krótkie spacery mogą dodać ci energii, na pewno nie wpłyną negatywnie na energię którą masz. Zacznij powoli i wypracuj schemat dla Ciebie odpowiedni, odpoczynek i sen są bardzo ważne podczas przyjmowania chemioterapii, ale staraj się nie wypoczywać dłużej niż to jest konieczne, ponieważ może to obniżyć poziom aktywności jakim dysponujesz. Dla wielu chorych poobiednia drzemka pomaga w walce z uczuciem zmęczenia, a inni twierdzą, że odpoczynek w ciągu dnia powoduje, że budzą się w środku nocy. Jeżeli masz problemy ze spaniem zgłoś się do personelu medycznego, aby ustalić przyczynę oraz sposoby zapobiegania bezsenności. Pozostałe skutki uboczne: inne możliwe skutki uboczne chemioterapii to przeziębienie, pogorszenie pracy serca i płuc, wysypka skórna, uczucie słabości. Niektóre leki mogą wpływać negatywnie na system nerwowy, czego objawami są: zaparcie, mrowienie w palcach rąk i nóg. Inne skutki uboczne to ból gardła czy utrata równowagi czy koordynacji. Efekty uboczne są najczęściej tymczasowe, ale niektóre mogą się utrzymywać przez nieokreślony czas. Omdlenie pochodzenia sercowego [edytuj] Może być spowodowane zahamowaniem zatokowym. Występuje w zespole Morgagniego-Adamsa-Stokesa. Zdarza się w napadowym częstoskurczu komorowym . Jest jednym z objawów masywnego zatoru tętnicy płucnej. Może wystąpić również w: tamponadzie serca, w zwężeniu ujścia aorty jak również przy znacznym zmniejszeniu objętości wyrzutowej serca (patrz wstrząs sercopochodny). Omdlenie spowodowane zaburzeniami naczynioruchowymi [edytuj] Może występować po działaniu niektórych leków: acetylocholina, histamina, leki antyadrenergiczne, azotany, leki antyarytmiczne. W mechanizmie odruchowym może być skutkiem pobudzenia nerwu błędnego. Taką reakcję może wywołać ból, ucisk zatoki tętnicy szyjnej lub gałek ocznych, zawał serca, silne emocje, stres związany z zabiegami diagnostycznymi i leczniczymi. Efekt taki może też dać morfina. Omdlenie może wystąpić po spadku ośrodkowego ciśnienia żylnego (OCŻ). Spadek OCŻ może wystąpić w wyniku wstrząsu oligowolemicznego, lub w zapaści ortostatycznej. Zapaść ortostatyczna [edytuj] Choroba zaliczana do nerwic naczynioruchowych. U osób nią dotkniętych występuje słaba, lub całkowity brak, aktywności mechanizmów neurohumoralnych, mających za cel utrzymanie stałego ciśnienia i krążenia przy zmianie pozycji z leżącej na stojącą. Nagłe przemieszczenie krwi do dolnych partii ciała tych chorych skutkuje nagłym obniżeniem ciśnienia tętniczego i wtórne niedokrwienie mózgu. Do potwierdzenia tego rozpoznania warto wykonać Tilt_test. Leczenie polega na położeniu chorego na wznak i uniesieniu kończyn dolnych. Zespół nerwu błędnego [edytuj] Inaczej omdlenie wazo-wagalne. Jest to rodzaj niewydolności krążenia będącej efektem nadmiernego pobudzenia nerwu błędnego. Najczęściej się z nim spotykamy po zawale lub po podaniu morfiny, ewentualnie po urazach z okolicy zatoki tętnicy szyjnej. Czasem również po szczególnych zabiegach leczniczych i diagnostycznych. Objawami będą: bradykardia, hipotonia, (z dużą amplitudą ciśnienia tętniczego). Chory w takiej sytuacji ma zaburzenia świadomości z możliwą utratą przytomności jest zimny, blady, spocony. Leczenie jak w zapaści ortostatycznej polega na ułożeniu chorego w pozycji horyzontalnej z nogami powyżej głowy. Dodatkowo można podać atropinę dożylnie w dawce 0,5 do 1,0 mg. Omdlenie pochodzenia mózgowego [edytuj] Może być następstwem miejscowego niedokrwienia mózgu, wtórna zasadowica, oraz hiperwentylacja. Omdlenie spowodowane niedotlenieniem [edytuj] Niedotlenienie mózgu może być wynikiem różnych wad i schorzeń. Przyczyną mogą być wady wrodzone serca, próba Valsalvy (np. w wyniku gwałtownego ataku kaszlu), przewlekłe serce płucne. Pierwsza pomoc [edytuj] Poszkodowanego układamy na plecach. Aby zapewnić dopływ krwi do mózgu podnosimy wszystkie kończyny do góry. W przypadku ciężarnych kobiet należy zastosować ułożenie poszkodowanego na lewym boku. Ponadto należy zapewnić dostęp świeżego powietrza, oraz umożliwić swobodny przepływ powietrza przez krtań (należy rozpiąć krawat, kołnierzyk, zdjąć szal). Do momentu odzyskania przytomności kontrolujemy parametry życiowe. Jeśli nie damy rady ułożyć poszkodowanego do pozycji koszyk lub nie umiemy utrzymać kończyn w górze to podkładamy pod nogi danej osoby. Od razu wzywamy pomoc. Gdy osoba oprzytomnieje musimy utrzymywać z nią kontakt. Witam! Podany przez Pana wynik właściwie nie wydaje się mieć żadnego związku z opisanymi objawami, które są dość niepokojące. Ponieważ krwawieniom z nosa towarzyszą omdlenia oraz bóle głowy najprawdopodobniej jest to przyczyna ogólna, np. anemia, nadciśnienie, infekcje, zaburzenia hematologiczne, neurologiczne i wiele innych. W związku z tym powinien mieć Pan przeprowadzoną diagnostykę w tym dokładne badanie fizykalne, badania laboratoryjne, pomiar RR, EKG, ewentualnie TK głowy. Proszę skonsultować się z lekarzem, który pokieruje dalszą diagnostyką i ewentualnie leczeniem. Fot. lightwavemedia/AdobeStock Opublikowano: 14:14Aktualizacja: 23:05 Krew z nosa zazwyczaj nie stanowi objawu poważnego schorzenia. Najczęściej pojawia się w efekcie wywołanego uszkodzeniami mechanicznymi rozerwania drobnych naczyń krwionośnych. W większości przypadków krwotok z nosa jest krótkotrwały i nie powoduje żadnych komplikacji, ale jeśli trwa długo, a pacjent traci dużo krwi, może stanowić niebezpieczeństwo dla zdrowia. Jakie są najczęstsze przyczyny krwawienia z nosa? Jak zatamować krwotok? Co zrobić, gdy krew z nosa leci u dziecka lub kobiety w ciąży? Krew z nosa (krwotok z nosa) – epidemiologiaDlaczego leci krew z nosa? Przyczyny krwotoków z nosaKrwotok z nosa – co robić?Jak zatamować krwotok z nosa? Pierwsza pomocKrew z nosa u dzieckaKrwotok z nosa w ciążyJak zapobiegać krwotokom z nosa? Krew z nosa (krwotok z nosa) – epidemiologia Statystyki pokazują, że krwotoku z nosa doznaje w ciągu całego życia 60 proc. ludzi na całym świecie, a około 6 proc, z nich konsultuje to z lekarzem. Krwotoki z nosa to problem występujący głównie u dzieci poniżej 10. roku życia i u osób po 35. roku życia, stanowi także częstą przypadłość kobiet w ciąży. Jakie są najczęstsze przyczyny tego, że krew leci z nosa? Dlaczego leci krew z nosa? Przyczyny krwotoków z nosa Krwotok z nosa może być wynikiem zmian miejscowych lub uogólnionych. Najczęstszymi przyczynami krwawienia z nosa są lokalne uszkodzenia mechaniczne, pojawiające się na skutek: kichnięcia, dłubania w nosie, wydmuchiwania nosa, uderzenia w nos. Jeśli dziecko dłubie w jednej dziurce nosa, mogą powstawać zakrzepy w nosie z powodu niewielkiej ilości krwi, która nie wypłynęła. Później przy kichaniu wzrasta ciśnienie, przez co mogą pękać małe naczynka krwionośne, wywołując krwawienie pojawiające się w czasie kataru czy wydmuchiwania nosa. Krwotoki z nosa bywają też wynikiem: wysokiego ciśnienia krwi, przyjmowania leków przeciwzakrzepowych (np. kwasu acetylosalicylowego), uszkodzenia błony śluzowej poprzez przyjmowanie donosowo leków o działaniu miejscowym (np. kortykosteroidów lub leków przeciwhistaminowych). Przyczyną krwawień może też być stosowanie środków psychoaktywnych podawanych donosowo (narkotyków). Silne krwotoki, np. po urazie, mogą wynikać z uszkodzenia kości nosa lub przegrody. Jeżeli krwotok z nosa jest wynikiem urazu głowy, należy sprawdzić, czy krew nie jest rzadka i wodnista, bo mogą to być objawy pęknięcia czaszki i wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego. Często krwawienie z nosa może być wynikiem wysuszenia błony śluzowej nosa, szczególnie zimą. Inne przyczyny tej dolegliwości to również wirusowe lub bakteryjne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok obocznych nosa. Codzienne krwotoki z nosa mogą być wynikiem chorób ogólnoustrojowych wiążących się z niedostatecznym krzepnięciem krwi, np. schorzeniami wątroby, hemofilią, białaczką. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Krwotok z nosa – co robić? Ważne, by w czasie krwotoku z nosa nie odchylać głowy do tyłu. Powoduje to spływanie krwi do gardła i może wywoływać dodatkowe dolegliwości, nudności i wymioty. Czasami stanowi przyczynę groźnego zachłyśnięcia. Zamiast tego warto lekko pochylić głowę do przodu. Jak krok po kroku zatrzymać krwotok z nosa? Jak zatamować krwotok z nosa? Pierwsza pomoc Większość przypadków krwotoków z nosa to krwawienia samoograniczające się, niewymagające leczenia. Bez względu na to, czy mamy do czynienia z krwawieniem z nosa u dziecka, czy dorosłego postępowanie opiera się na tych samych krokach. To samo trzeba zrobić także, gdy krew z nosa zaczyna lecieć u kobiety w ciąży. Co zrobić, aby powstrzymać krwawienie z nosa? Aby zatamować krwotok z nosa należy: Usiąść i pochylić głowę do przodu, aby krew mogła swobodnie wypływać z nosa. W tej sytuacji należy uspokoić się, oddychać przez usta i przytrzymywać miękką część nosa palcami przez około 10 min. Jeżeli udzielamy pomocy, powinniśmy uspokajać poszkodowanego. Nie należy w czasie uciskania mówić, przełykać, kaszleć, pluć ani pociągać nosem. Przy tamowaniu krwotoku z nosa może pomóc także zimny opatrunek (lód) położony bezpośrednio na nos i szyję w miejscu przebiegu dużych naczyń krwionośnych. Po 10 min można przestać uciskać nos, a jeśli krwawienie nie ustaje, należy ponownie ucisnąć nos na dwa kolejne 10-minutowe cykle. Jeśli krwotok trwa ponad 30 min. lub jest bardzo obfity, należy przewieźć poszkodowanego do szpitala. Jeśli krwotok ustanie wcześniej, a poszkodowany nadal się pochyla do przodu, można oczyścić letnią wodą obszar wokół nosa. Następnie poszkodowany musi odpocząć kilka godzin, unikać wysiłku, a w szczególności nie wydmuchiwać nosa, bo mógłby naruszyć skrzepy. Zaleca się także, by pacjent w ciągu kolejnej doby nie pił alkoholu ani gorących napojów. Jeśli dojdzie do utraty przytomności w czasie krwotoku z nosa, należy upewnić się, że osoba oddycha prawidłowo, jeśli tak – ułożyć ją w pozycji bezpiecznej. W przypadku powtarzających się krwotoków z nosa, nawet o nieznacznym stopniu nasilenia, warto zasięgnąć porady lekarskiej. Zobacz także Krew z nosa u dziecka Krwotoki z nosa u dzieci są częstą przypadłością, szczególnie w wieku od 3 do 10 lat. W większości przypadków występują w efekcie uszkodzenia mechanicznego (np. na skutek dłubania w nosie) lub oddziaływania suchego powietrza. Gdy u dziecka leci krew z nosa, sposób postępowania jest taki sam jak u dorosłego. Zaleca się konsultację z pediatrą, jeśli dziecko mogło włożyć ciało obce do nosa lub niedawno zaczęło farmakoterapię z wykorzystaniem niestosowanego u niego wcześniej leku. Wizyta u lekarza będzie dobrym pomysłem również w sytuacji, gdy krwotoki pojawiają się często, krew z nosa leci intensywnie po niewielkich urazach lub jeśli dziecko ma tendencje do łatwego siniaczenia. Szybkie zapewnienie specjalistycznej pomocy jest szczególnie istotne, gdy dziecko: ma intensywny krwotok z nosa, występują u niego dodatkowo osłabienie i zawroty głowy, ma krwotok, który nastąpił po upadku lub uderzeniu się w głowę, krwawienie z nosa nie ustępuje po 2 cyklach 10-minutowego uciskania skrzydełek nosa. Krwotok z nosa w ciąży W czasie ciąży zwiększa się ryzyko występowania krwotoków z nosa. Wynika to ze zmian zachodzących w układzie krwionośnym kobiety ciężarnej – konkretnie ze zwiększonej ilości obecnej w organizmie krwi oraz zwiększonego jej przepływu. Zazwyczaj krwotok z nosa w ciąży można zatamować w domu, a dolegliwość nie wymaga konsultacji z lekarzem. Sięgnięcie po pomoc medyczną jest wskazane, jeśli: krew z nosa leci bardzo obficie, krwotok nie ustępuje w ciągu 30 minut, pacjentka ma wysokie ciśnienie krwi, krwotok z nosa nastąpił w wyniku urazu głowy. Najnowsze w naszym serwisie Jak zapobiegać krwotokom z nosa? Jeśli masz tendencję do krwawienia z nosa, skonsultuj się z lekarzem w celu diagnozy przyczyny tego problemu. W międzyczasie możesz zastosować domowe sposoby na zapobieganie krwotokom z nosa: nawilżaj powietrze – możesz w tym celu wykorzystać specjalistyczne nawilżacze elektryczne; w okresie jesienno-zimowym alternatywą będzie nawilżacz w postaci naczynia z wodą przywieszanego na grzejnik, zapobiegaj mechanicznemu uszkodzeniu – wydmuchuj nos delikatnie, u dziecka, które dłubie w nosie krótko obcinaj paznokcie, zawsze stosuj się do zaleceń na opakowaniach leków zmniejszających przekrwienie błony śluzowej nosa (wykorzystywanych w leczeniu objawów alergii) – ich nadmierne użycie może powodować krwotoki z nosa. Bibliografia: National Health Service Inform (2020) Nosebleeds. Nemours KidsHealth (2019) Nosebleeds. National Health Service (2018) Nosebleeds in pregnancy. Your pregnancy and baby guide. American Pregnancy Association (2014) Nosebleeds During Pregnancy. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Milena Marchewka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Wymioty to objaw mogący mieć wiele przyczyn, takich jak zatrucie pokarmowe, reakcja na leki, a nawet poważne stany chorobowe. Wymiotowanie krwią może być również niegroźnym incydentem lub wręcz odwrotnie – wymagającym natychmiastowej reakcji z powodu krwawienia z górnej części przewodu pokarmowego. Wymioty to pozbywanie się treści pokarmowych i soków żołądkowych przez usta (czasem też nos) z żołądka. Odbywa się to poprzez silne skurcze mięśni brzucha, przepony i przewodu pokarmowego. Oprócz niestrawionych resztek pokarmu wymiociny mogą zawierać żółć, śluz bądź krew. Każda ilość krwi zawarta w wymiocinach wymaga natychmiastowej wizyty u specjalisty oraz podjęcie odpowiedniej diagnostyki i leczenia. Warto podkreślić, że wymiotowanie krwią może wywoływać także automatyczną reakcję układu nerwowego, który pobudza objawy towarzyszące, takie jak bladość skóry, zimne poty, ślinotok, dreszcze oraz przyśpieszone bicie serca. Oprócz tego, zależnie od przyczyny występowania, wymiotom mogą towarzyszyć inne reakcje organizmu, np. ból brzucha, migrena, gorączka. Wymiotowanie krwią, ból brzucha i inne objawy Krwiste wymioty mogą zawierać w wymiocinach połyskliwe, ciemnoczerwone skrzepy. Oprócz tego, bardzo często podczas wypróżniania mogą występować czarne, smoliste stolce. Jeśli wymiotowanie krwią związane jest z krwawieniem z tchawicy, oskrzeli bądź płuc, pojawiają się dodatkowo duszności, kaszel i krztuszenie się. Szczególnie niepokojące są objawy towarzyszące, takie jak: silny ból, omdlenia, zaburzenia oddychania i rytmu serca, zimna oraz spocona skóra, powiększenie węzłów chłonnych, zawroty głowy, szybka utrata masy ciała w krótkim czasie oraz dyskomfort w jamie brzusznej. Wymiotowanie krwią po alkoholu oraz inne przyczyny Najczęstszą przyczyną wymiotowania krwią są wrzody żołądka i dwunastnicy. Oprócz wymiotów, chorobie towarzyszą: ból brzucha, wzdęcia, zgaga, brak apetytu i utrata masy ciała. Krew może sączyć się z rany powstałej we wrzodzie. Najczęściej na wrzody chorują osoby zakażone bakterią Helicobacter pylori, a częstą przyczyną krwistych wymiotów u nich jest nadużywanie aspiryny lub innych leków z grupy NLPZ, co po przedawkowaniu wywołuje krwawienie z przewodu pokarmowego. Inną przyczyną wymiotowania krwią jest pęknięcie żylaków przełyku. Wymioty mają postać mocno czerwonej, świeżej krwi i występują najczęściej u osób z chorobami wątroby (marskość, stłuszczanie). Stan ten jest niebezpieczny i wymaga interwencji medycznej. Kolejną przyczyną krwistych wymiotów jest zespół Mallory’ego-Weissa, polegający na pęknięciu błony śluzowej przełyku. Dotyka on najczęściej alkoholików i rzadziej osób dializowanych. Należy podkreślić, że wymiotowanie krwią po alkoholu dotyka tylko osób, które nadużywają alkoholu i są alkoholikami. Krew w wymiocinach może być też oznaką innych stanów chorobowych, takich jak: owrzodzenia przełyku wynikające z choroby refluksowej, urazy przełyku, zapalenie trzustki, choroby toczące się w jamie brzusznej, a także nowotwory przewodu pokarmowego (rak przełyku, żołądka, dwunastnicy, jamy ustnej). Dodatkowo krew w wymiocinach może wskazywać również na silne krwawienie z nosa – krew przez gardło dostaje się do przełyku, a następnie wywołuje krwiste wymioty. Nierzadko po zetknięciu krwi z sokami żołądkowymi wymiociny ciemnieją, krew formuje się w tzw. kłaczki i wymioty przypominają fusy z kawy. Wymiotowanie krwią u dzieci i dorosłych może być także przyczyną połknięcie ostrego przedmiotu. Powstała w przełyku rana jest poważnym zagrożeniem, gdyż może doprowadzić do jego przedziurawienia – należy natychmiast zainterweniować, ponieważ niezbędne będzie leczenie operacyjne. Wymiotuję krwią w ciąży. Dlaczego? Wymiotowanie krwią w ciąży jest objawem, który należy skonsultować ze specjalistą. Wymioty najczęściej występują w 1. trymestrze ciąży i z reguły są poprzedzone nudnościami. Podczas regularnych i częstych wymiotów podrażniona śluzówka przełyku może krwawić, co objawia się wymiocinami z krwią. Podobną reakcję obserwują kobiety ciężarne, u których pojawił się zespół niepowściągliwych wymiotów (występują one także w innych trymestrach ciąży). Warto jednak pamiętać, że każde wymiotowanie krwią w ciąży powinno być skonsultowane ze specjalistą. Najczęściej nie wynika ono z groźnych chorób, jednak czasem wskazuje na poważne stany wymagające natychmiastowej interwencji medycznej. Zobacz także: Wymioty w ciąży – skąd się biorą wymioty w ciąży i jak sobie z nimi poradzić? Wymiotowanie krwią – diagnoza i leczenie Krwiste wymioty są wskazaniem do konsultacji ze specjalistą. Aby znaleźć przyczynę ich występowania, lekarz przeprowadza wywiad kliniczny, podczas którego ocenia ogólny stan pacjenta i najczęściej zleca także wykonanie badań laboratoryjnych, a niekiedy – badanie endoskopowe. Dzięki endoskopii możliwa jest nie tylko diagnoza, ale również leczenie, ponieważ za jej pomocą można zatamować krwawienie. Ponadto, zależnie od przyczyny, wykonywane są także badania obrazowe, takie jak: rentgenografia (RTG) z kontrastem, ultrasonografia (USG) jamy brzusznej, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny. Leczenie wymiotów z krwią na początku opiera się na leczeniu farmakologicznym (maks. 3 dni). Jeśli taka terapie okaże się nieskuteczna, podejmowane jest leczenie operacyjne. Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy. Źródło: 36,6

krew z nosa i omdlenia