Zadaniowy system czasu pracy to dobre rozwiązanie dla osób, które cenią sobie elastyczne warunki pracy albo na przykład muszą pogodzić życie prywatne z zawodowym. Niektórzy pracodawcy nie wymagają nawet, by dane obowiązki zostały wypełnione w dotychczasowych godzinach pracy. Pracownica została wezwana do sądu w charakterze świadka w dniu 03.08.2023 r., przez co była nieobecna w pracy przez cały dzień (8 godzin). W sierpniu nominalny wymiar czasu pracy wynosi 176 godzin. Wynagrodzenie zostanie odpowiednio pomniejszone za czas nieobecności, a wyliczenie wygląda następująco: 1) obliczenie wynagrodzenia za 1 W tej części serwisu zawarliśmy wiele praktycznych porad specjalistów prawa pracy w zakresie planowania czasu pracy oraz jego rozliczania. Sprawdzisz w niej m.in. jakie są systemy czasu pracy oraz jak w praktyce możesz je wprowadzić i zastosować w swojej firmie. Jakie obowiązują normy czasu pracy i czy prawidłowo ustalasz wymiar Pracodawcy jednak już teraz muszą mierzyć się z wieloma wyzwaniami pracy zdalnej, w tym z wypadkami przy pracy. Zdarzenie będące wypadkiem przy pracy musi spełniać 4 przesłanki: nagłość, spowodowane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, związane z pracą. Pierwsza przesłanka nie budzi zwykle większych wątpliwości. Jak pracownik może legalnie odpracować prywatne wyjścia w godzinach pracy Do tej pory nie było jasne, czy jeśli podwładny odrabia wyjście niezwiązane z pracą po godzinach, należy mu wypłacić wynagrodzenie i dodatek za nadgodziny. Nowelizacja ostatecznie wyjaśniła te wątpliwości. Pracownik jest obowiązany odpracować w całości czas wyjścia prywatnego, a pozostanie w pracy po godzinach w celu realizacji tego obowiązku nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Par. 4 . 9 września 2021 Nieodpracowanie „wyjścia prywatnego” wpływa na podstawę wymiaru świadczeń chorobowych Kilkugodzinna nieobecność w pracy a podstawa wymiaru Zdarza się, że pracownicy wnioskują o udzielenie im kilkugodzinnej przerwy w pracy na tzw. wyjście prywatne. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, ale tylko wówczas, gdy pozwalają na to przepisy prawa pracy przepisy Kodeksu pracy lub rozporządzenia o zwolnieniach od pracy. Dotyczy to niewykonywania przez pracownika pracy z powodu: niezdolności do pracy w związku z chorobą przebywania na badaniach lekarskich (okresowych lub kontrolnych) korzystania z tzw. urlopów okolicznościowych itp. Wyjścia prywatne pracownika mogą być rozliczane w dwojaki sposób: poprzez odpowiednie zmniejszenie wynagrodzenia lub odpracowanie w terminie wyznaczonym przez pracodawcę. Pracownik, który wnioskował o wyjście w celach prywatnych w godzinach pracy i nie odpracował takiego zwolnienia, musi liczyć się z tym, że jego wynagrodzenie zostanie w odpowiedni sposób pomniejszone. W przypadku pracownika wynagradzanego stałą stawką miesięczną nie będzie różnicy w wysokości wynagrodzenia, gdy zwolnienie w celu załatwienia sprawy osobistej i jego odrobienie przypadają na ten sam miesiąc. Za czas wyjścia pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia, natomiast za czas odpracowania wynagrodzenie mu przysługuje. Ponadto czasu odpracowania nie można uznać za pracę w godzinach nadliczbowych, gdyż czas odpracowania wyjść prywatnych został wyłączony spod pojęcia nadgodzin. W sytuacji gdy wypłata wynagrodzenia jest dokonywana w cyklach miesięcznych, w przypadku odpracowania wyjścia prywatnego w innym miesiącu niż miało ono miejsce, to za niepełny miesiąc pracy przysługuje niższe wynagrodzenie (za godziny nieprzepracowane), a w miesiącu odpracowania godzin wyższe. Określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej zasady uzupełniania wynagrodzenia wliczanego do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych stanowią, że przy ustalaniu podstawy wymiaru przewiduje się uzupełnianie wyłącznie wynagrodzenia miesięcznego. Nie podlega takiemu uzupełnieniu wynagrodzenie "dzienne". W związku z tym kilkugodzinna nieobecność w pracy w danym miesiącu powoduje: że wynagrodzenie za taki miesiąc uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczenia w kwocie faktycznie uzyskanej, tj. bez uzupełnienia. Przykład W miesiącu grudniu 2020 r. pracownik zawnioskował o udzielenie mu 4 h czasu wolnego w związku z wyjściem prywatnym. Do końca danego miesiąca kalendarzowego pracownik nie odpracował wyjścia prywatnego w związku z czym pracodawca pomniejszył pracownikowi wynagrodzenie za ten miesiąc. Pracownik wynagradzany jest stałą stawką zasadniczego wynagrodzenia w wysokości: 2 950 zł i wykonuje pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2020 r. wyniosło: [2 950 zł : 168 h (wymiar czasu pracy w miesiącu r.)] = 17,56 zł 17,56 zł x 4 h = 70,24 zł 2 950 zł – 70,24 zł = 2 879,76 zł. Pracownik w miesiącu lutym 2021 r. stał się niezdolny do pracy z zachowaniem prawa do świadczenia chorobowego. Pracodawca ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego za miesiąc r. powinien przyjąć wynagrodzenie w kwocie faktycznie uzyskanej bez uzupełniania do pełnego miesiąca. Artykuł pochodzi z najnowszej e-Publikacji „Rozliczania Zasiłków Chorobowych ze zmianami od 2022 r.” dostępnej od dnia 15 września 2021 r. Przepisy Kodeksu pracy umożliwiają udzielenie pracownikowi czasu wolnego w celu załatwienia prywatnej sprawy. Jakie są zasady jego odrabiania? I co z wynagrodzeniem? Pracownik chcący skorzystać z możliwości zwolnienia od pracy na załatwienie prywatnej sprawy, musi zwrócić się do pracodawcy z pisemnym wnioskiem. Ustawodawca nie reguluje wprost maksymalnej możliwej długości wyjścia. Może ono trwać pół godziny, a nawet 8 godzin. Wszystko zależy od pracodawcy, który w żaden sposób nie jest zobligowany do uwzględniania wniosku pracownika. Jego decyzja o udzieleniu pracownikowi zgody na wyjście prywatne jest uzależniona jedynie od jego dobrej woli. Odrobienie wyjścia prywatnego Kodeks milczy również w kwestii odrobienia wyjścia prywatnego. Przyjmuje się, że zobowiązanie pracownika do odrobienia wyjścia prywatnego nie wymaga zachowania formy pisemnej. Może się to odbyć na podstawie e-maila czy po prostu rozmowy. Termin odrobienia wyjścia prywatnego nie jest również uregulowany w żadnej ustawie. Nie musi ono mieć miejsca w tym samym okresie rozliczeniowym (czyli zazwyczaj w tym samym miesiącu). Strony mogą ustalić, że pracownik w czerwcu odrobi wyjście prywatne, które miało miejsce w maju. Może je również odrobić podczas tej samej dniówki roboczej. Dla przejrzystości kwestie odrabiania wyjść prywatnych pracodawcy powinni mieć uregulowane w regulaminie pracy, lub jeśli zakład pracy nie jest obowiązany do jego tworzenia, w zarządzeniach lub innych aktach wewnątrzzakładowych. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pracodawca zastrzegł, że wyjścia prywatne muszą być odrabiane w tym samym miesiącu. Należy jednak bezwzględnie pamiętać o zachowaniu 11-godzinnego dobowego i 35-godzinnego tygodniowego odpoczynku. Przykład 1: Marcin poprosił swojego pracodawcę o udzielenie zgody na wyjście prywatne w środę w godzinach od 11 do 16. Jednocześnie zobowiązał się, że odrobi je tego samego dnia w godzinach od 16 do 22. Zgodnie z harmonogramem pracy w czwartek Marcin ma zaplanowane rozpoczęcie pracy o godz. 8. W związku z tym pracodawca nie powinien wyrażać zgody na godziny zaproponowane przez Marcina, ponieważ nie zostanie zachowany 11-godzinny dobowy odpoczynek. Warto przytoczyć również art. 151 §2[1] Kodeksu pracy, który wskazuje, że odpracowanie zwolnienia od pracy udzielonego na pisemny wniosek pracownika w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Przykład 2: W związku z wizytą u lekarza Marysia zwróciła się do swojego pracodawcy z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na wyjście prywatne w poniedziałek w godzinach od 8 do 9:30. Nominalne godziny pracy Marysi trwają od 8 do 16. Marysia zobowiązała się do odrobienia wyjścia prywatnego tego samego dnia, w związku z tym w poniedziałek Marysia będzie świadczyć pracę do godziny 17:30. W tym przypadku roszczenie o zapłatę za pracę w godzinach nadliczbowych nie będzie zasadne. W przypadku pracowników pracujących w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, pracodawca nie powinien wyrażać zgody na odrobienie wyjścia prywatnego w sobotę. Naruszy to wówczas zasadę 5-dniowego tygodnia pracy. Gdyby pracodawca wyraził na to zgodę, pracownik nabyłby prawo do dnia wolnego za świadczenie pracy w sobotę. Jeśli odbiór dnia wolnego nie byłby możliwy, pracodawca musiałby zrekompensować pracownikowi pracującą sobotę, wypłacając wynagrodzenie za czas przepracowany i dodatek w wysokości 100% za każdą przepracowaną godzinę. Co z wynagrodzeniem? W związku z tym, że wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca pomniejszył wynagrodzenie pracownika, który nie przepracował całej dniówki z powodu wyjścia prywatnego. Przykład 3: Z powodu przeziębienia, w styczniu Alicja zawnioskowała o wyjście prywatne w piątek w godzinach od 12 do 16. Alicja do końca stycznia nie zdążyła go odrobić, ponieważ cały miesiąc przebywała na zwolnieniu lekarskim. Po powrocie do pracy ustaliła z pracodawcą, że odrobi 4 godziny wyjścia prywatnego w lutym. Dlatego 7 i 8 lutego Alicja pracowała od 8 do 18. Alicja jest wynagradzana stawką 4000 zł brutto. Jak będzie wyglądać rozliczenie wynagrodzenia Alicji za styczeń i luty? STYCZEŃ Liczba godzin do przepracowania – 176 godz. 4000 zł : 176 godz. = 22,72 zł 22,72 zł * 4 godz.= 90,91 zł Wynagrodzenie zasadnicze za styczeń – 3 909,09 zł Wynagrodzenie za styczeń zostało pomniejszone o 4 godziny nieodrobionego wyjścia prywatnego. LUTY Liczba godzin do przepracowania – 160 godz. Liczba godzin przepracowanych przez Alicję – 164 4000 zł : 160 godz. = 25 zł 25 zł * 4 godz. = 100 zł Wynagrodzenie zasadnicze za luty – 4100 zł Wynagrodzenie za luty uwzględnia 4 godz. dodatkowej pracy z powodu odrobienia wyjścia prywatnego za styczeń. Należy jednak pamiętać, że dodatkową praca 7 i 8 lutego nie jest pracą w godzinach nadliczbowych i nie przysługuje za nią dodatek 50%. Przepisy, które weszły w życie w sierpniu ubiegłego roku pozwalają pracownikom na odpracowanie wyjścia prywatnego z pracy i to bez niebezpieczeństwa wystąpienia nadgodzin. Zainteresowane osoby zobowiązane są złożyć stosowny wniosek i uzyskać zgodę przełożonego. Dotychczas opuszczenie przez pracownika zakładu pracy w celu załatwienia prywatnych spraw było kwestią przysparzającą wiele problemów. W literaturze prezentującej to zagadnienie podkreślano, że odpracowanie przez zatrudnionego godzin nieobecności wiąże się de facto z tym, że świadczy on pracę w nadgodzinach, zatem powinien otrzymać stosowany dodatek. Po wejściu w życie nowelizacji Kodeksu pracy w 2013 r. zawierającej zmiany odnośnie do wyjść prywatnych w czasie pracy i możliwości odpracowania ich zagadnienie to zostało odpowiednio uregulowane – wyjaśniamy, jakie są aktualne zasady. Aktualne zasady – odpracowanie wyjścia prywatnego Wejście w życie wspomnianej nowelizacji uzupełniono i uregulowało prawnie zagadnienie odpracowywania godzin ze zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, które wcześniej wzbudzało spore wątpliwości. Przed tą zmianą godziny odpracowywane w ramach prywatnych wyjść z punktu widzenia Kodeksu pracy miały charakter nadgodzin, które to z kolei obligują pracodawcę do wypłacania dodatku za wykonywanie godzin nadliczbowych pracownikowi. Na szczęście od kilku lat nie funkcjonuje już to niekorzystne dla pracodawcy ustalenie. Odpracowywanie zwolnień od pracy Nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Art. 151 § 21 Kodeksu pracy Jednocześnie ustawodawca zaznaczył, że ewentualne odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Oznacza to swoistego rodzaju ograniczenie, które wskazuje, ile maksymalnie godzin może pracować w ciągu dnia zatrudniony. Co więcej, trzeba zauważyć, że ostateczna liczba godzin, które mógłby w ciągu dnia odpracować zatrudniony, zależy – w tym wypadku – wyłącznie od tego, w jakim systemie jest on zatrudniony. Wyjście prywatne a czas pracy – ile godzin? Jak wspomniano powyżej, ustawodawca dokładnie wskazał granicę godzinową (przez odesłanie do art. 132 i 133 Kodeksu pracy), jaka nie może zostać przekroczona przy odpracowywaniu godzin, w których załatwiał on swoje prywatne sprawy. W przypadku pracy w systemie podstawowym, w którym to obowiązuje 8-godzinna dobowa norma czasu pracy, nie może on odpracować w jednym dniu roboczym więcej niż 5 godzin. Dzieje się tak dlatego, że zgodnie z przepisami podmiot zatrudniający jest zobowiązany pracownikowi zapewnić przynajmniej 11-godzinny odpoczynek dobowy. Bardziej ograniczona będzie możliwość odpracowania przez zatrudnionego godzin wówczas, gdy świadczy on pracę w systemie zrównoważonym. Przyjmując, że pracuje po 12 godzin, będzie mógł każdego dnia odpracować tylko 1 godzinę. W przeciwnym przypadku dojdzie do naruszenia odpoczynku dobowego. Warto wiedzieć! Z punktu widzenia przepisów nie ma przeszkód, aby udzielić pracownikowi zwolnienia od pracy nawet w wymiarze 8 h, czyli całego dnia pracy (w standardowym wymiarze godzinowym), pracownik musi jedynie pamiętać, że zgodnie z prawem powinien odrabianie tego zwolnienia rozłożyć co najmniej na 2 dni. Zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych wniosek Należy mieć na uwadze, że możliwość wyjścia z pracy w celach prywatnych oraz odpracowania tego czasu nie oznacza, że pracownik może to zrobić w dowolnym momencie. W tym celu powinien wystąpić do pracodawcy z pisemnym wnioskiem o zwolnienie z wykonywania czynności służbowych na potrzeby załatwienia sprawy prywatnej. Takie działanie najlepiej chroni obie zainteresowane strony, czyli pracownika i pracodawcę. Ten pierwszy nie zostanie oskarżony o niewypłacenie ekwiwalentu za nadgodziny, ten drugi zaś będzie mógł uchronić się przed zarzutem samowolnego opuszczenia stanowiska pracy. Z tego też powodu w firmach prowadzi się ewidencję wyjść prywatnych – dokument zawierający zbiór zwolnień pracowników i godzin ich odpracowania wraz z poświadczeniem zgody pracodawcy i pracownika. Jak wygląda druk wyjścia prywatnego? Składany przez pracownika wniosek o zwolnienie z pracy w celu załatwienia spraw prywatnych powinien zawierać: datę i miejsce sporządzenia dokumentu, dane adresata wniosku, podpis wnioskodawcy stosowną prośbę o zwolnienie z pracy w danych godzinach i terminie wyznaczenie dnia i godzin odpracowania czasu zwolnienia. Specjaliści podkreślają, że w interesie podmiotu zatrudniającego jest uregulowanie tej kwestii w przepisach zakładowych, w tym choćby regulaminie. Jednocześnie eksperci w zakresie prawa pracy wskazują, że w zakładach pracy, w których zatrudnia się poniżej 20 pracowników, zapis taki powinien znaleźć się w informacji o warunkach zatrudnienia. Wcześniejsze wyjście z pracy konsekwencje Pracownicy powinni wiedzieć, że urwanie się z pracy przed określoną godziną jej zakończenia bez ustalenia tego z pracodawcą jest naruszeniem obowiązków pracownika. Podobnie jak spóźnienie do pracy, jest to zachowanie świadczące o nieprzestrzeganiu organizacji i porządku pracy, może więc nieść ze sobą konsekwencje w postaci kary porządkowej. Pracodawca może wówczas udzielić upomnienia lub nagany, potrącenia z pensji, a w najgorszym wypadku, jeśli takie epizody się powtarzają, może być to przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi. Z tego względu lepiej zawsze ustalać wyjścia w czasie pracy z przełożonym i udawać się na nie za zgodą pracodawcy, bez względu na to, czy potrzebujemy wcześniej wyjść z pracy przed końcem dnia, czy rano przed zaczęciem pracy, czy może w ciągu dnia. Wyjścia prywatne w czasie pracy Na wniosek pracownika pracodawca może zwolnić pracownika od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Jak udzielać i rozliczać wyjścia prywatne pracowników - porady ekspertów znajdziesz w tym dziale. Strona głównaKadryCzas pracyWyjścia prywatne w czasie pracy Na wniosek pracownika pracodawca może zwolnić pracownika od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Jak udzielać i rozliczać wyjścia prywatne pracowników - porady ekspertów znajdziesz w tym dziale. TWORZENIE I PROWADZENIE PPK Zapisz się na Newsletter Otrzymuj raz w tygodniu aktualne informacje o zmianach, porady oraz komentarze ekspertów Darmowy e-book wprezencie! Najczęstsze błędy przy tworzeniu i prowadzeniu ppk Tak zwane wyjścia prywatne, czyli zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, wymagają złożenia przez pracownika pisemnego wniosku i zaakceptowania prośby przez przełożonego. Wyjście prywatne jest jednak nieobecnością niepłatną i jeśli pracownik nie odpracuje tego czasu pracy, pracodawca może obniżyć mu z tego tytułu wynagrodzenie. Zasady udzielania wyjść prywatnych Jedynym formalnym wymogiem udzielenia zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych jest pisemny wniosek pracownika. Przepisy nie regulują już jednak treści takiego wniosku czy terminu jego składania, pozostawiając w tym zakresie swobodę stronom stosunku pracy. Możliwe jest zatem nawet, że wniosek zostanie napisany na zwykłej kartce papieru i złożony na 5 min przed wyjściem pracownika, gdyby wydarzyło się coś nagłego, wymagającego takiego działania. Sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień mogą być uregulowane np. w regulaminie pracy. Formalnie wniosek nie musi mieć uzasadnienia, ale zawarcie takiego wyjaśnienia w piśmie należałoby uznać za pożądane, gdyż może ono wpłynąć na decyzję przełożonego akceptującego wniosek. PRZYKŁADPracownik otrzymał telefon od sąsiada z bloku o awarii na klatce i zalaniu ich mieszkań. Po zakończeniu rozmowy o godzinie 13:00 pracownik udał się do przełożonego, by zwolnić się z pracy do końca dnia, czyli na 3 godziny, gdyż powinien pracować do godziny 16:00. Przełożony poprosił pracownika o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy zatrudniony zamierza odpracować zwolnienie od pracy, i od razu wyraził zgodę na wyjście. Odpracowanie wyjścia prywatnegoOdpracowanie zwolnienia od pracy jest nieobowiązkowe i zależy od decyzji pracownika, który może nie chcieć odpracować wyjścia prywatnego, decydując się w zamian na zmniejszenie wynagrodzenia z tytułu skorzystania z prawa do zwolnienia od pracy. W niektórych firmach pojedyncze wyjścia w miesiącu nie są brane pod uwagę przy obliczaniu wynagrodzenia, a więc pracownik mimo takiej nieobecności otrzyma pensję w zwykłej wysokości. Powyższe zależy jednak od dobrej woli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to trzeba pamiętać o 2 regułach wynikających w tym zakresie z przepisów Kodeksu pracy:odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu;odpracowanie nie może naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. UWAGAOdpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy (najczęściej soboty) ani w niedziele i święta wolne od pracy, gdyż wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Ostateczna decyzja co do samego terminu odpracowania wyjścia prywatnego należy jednak do pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują przy tym maksymalnych terminów na odpracowanie wyjścia prywatnego, a więc te będą również wynikały z praktyki zakładowej – najczęściej jest to miesiąc lub okres rozliczeniowy czasu prawna:art. 151 § 21 Kodeksu pracy.

wyjścia prywatne w godzinach pracy